Dat wat ik, als beeldhouwer, het liefste zou willen maken wordt in mij als het ware wakker geroepen door de vraag van de opdrachtgever.

Dat deze twee, mijn persoonlijke creativiteit en de opdracht, voor mij zo’n eenheid vormen verbaast me steeds weer. Hoe dat werkt? Is het synchroniciteit dat mij steeds de juiste opdracht toevalt of verbeeld ik mij deze onderlinge samenhang? Het antwoord weet ik niet.

Wat ik wel weet is dat ik me door de jaren heen heb overgegeven aan dit proces.

Dit enthousiasme laat me elke dag naar mijn atelier gaan, op zoek in mijn eigen onbekende naar het ontwerp dat nog geen vorm heeft of de mogelijkheden van nieuw gereedschap of materiaal.

Zo ben ik gevormd tot wat ik nu ben en voel me schatplichtig aan al die opdrachtgevers die mij dit werk gunden.