Gedicht bij Maat door Hein Walter.

Maat

Ergens, ooit, was alles een.
Nu, hier, is alles twee.
Elk ding, elke kracht, elke vorm
heeft zijn onding, omtrek, tegendeel;
voor elk ja staat omgekeerd een nee,
voor elke steen is er een leegte
waar precies die steen niet,
en voor elke klank
is er een even grote stilte.
Zo is de wet van de materie.

Dus als ik wil dat iemand ja zegt,
moet ik er daar met nee
een passende bedding voor maken.
Om iets voor elkaar te krijgen,
moet je er precies die leegte voor vrijmaken.
Dus als je muziek wilt horen,
als je een ritme wilt
waarbij je voeten onstuitbaar
gaan meebewegen,
moet je stil zijn,
stil staan en zwijgen,
zodat swing en klank vanzelf
de volledige ruimte zullen vullen.